W wywiadzie dla dziennika "Bild" niemiecki dziennikarz śledczy Jurgen Roth stwierdził, że katastrofa samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem nie była wypadkiem, lecz morderstwem, w które zamieszane były rosyjskie służby specjalne. Warto w tym miejscu przypomnieć, że Donald Tusk na początku 2010 roku zamierzał zrezygnować z zasądzonego przez Sąd Arbitrażowy w Moskwie długu Gazpromu w wysokości 1,2 mld zł. Michał Kwiatkowski – prezes EuRoPolGaz S.A. odmówił podpisania stosownego dokumentu, gdyż w myśl prawa polskiego (Kodeks handlowy) stanowiłoby to jego złamanie, za co groziła kara pozbawienia wolności.
Na reakcje Tuska długo nie trzeba było czekać. 20 stycznia 2010 roku odbyło się posiedzenie Rady Nadzorczej EuRoPol Gazu. W pełnieniu obowiązków zawieszono prezesa Kwiatkowskiego i Jerzego Tabakę, który również sprzeciwiał się umorzeniu długów Gazpromowi. Tymczasowym prezesem EuRoPol Gazu został… Aleksandr Miedwiediew – brat prezydenta Rosji, wiceprezes Gazpromu i prezes spółki Gazprom Eksport. Jego zastępcą został Michał Szubski.
Mimo tej sytuacji, obaj nowo powołani „prezesi” nie byli w stanie umorzyć długów Gazpromu. Statut spółki wymagał bowiem zgody całego zarządu, a nie tylko prezesa. Tymczasem wszyscy pozostali członkowie zarządu podzielali stanowisko Michała Kwiatkowskiego i sprzeciwili się rezygnacji z 1,2 miliarda złotych.
Komentując roszady personalne w EuRoPol Gazie SA, doradca Lecha Kaczyńskiego Janusz Kowalski poinformował, że jeśli dojdzie do umorzenia długów Gazpromowi, Kancelaria Prezydenta zawiadomi prokuraturę oraz zwróci się do Sejmu o powołanie komisji śledczej. Od tego momentu, obóz prezydenta Kaczyńskiego stał się główną przeszkodą na drodze do anulowania długów Gazpromu i przejęcia przez rosyjski koncern naftowy całkowitej kontroli nad dostawami gazu do Polski. Reasumując: prezydent Lech Kaczyński i jego ludzie stali się główną przeszkodą do uzależnienia Polski od dostaw rosyjskiego gazu.
Mimo ostrzeżeń ze strony obozu prezydenta 25 stycznia 2010 rząd Tuska podjął decyzję o umorzeniu długu Gazpromowi. 27 stycznia potwierdził to wspólny komunikat Gazpromu, PGNiG i EuRoPolGaz, a 10 lutego na posiedzeniu RM zatwierdziła projekt nowej umowy gazowej z rządem Rosji i upoważniła wicepremiera Waldemara Pawlaka do podpisania gazowej z Rosją na warunkach wynegocjowanych przez PGNiG i Gazprom.
16 marca w Moskwie zorganizowano posiedzenie Rady Nadzorczej EuRoPolGaz S.A., gdzie zmieniono statut spółki. Uczestniczyli w nim Aleksandr Miedwiediew i prezes PGNiG Michał Szubski. W trakcie posiedzenia zmieniono status spółki. (we wszystkich sprawach zarząd EuRoPol Gazu musi podejmować decyzje jednogłośnie).
Tydzień później zebrało się Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy, aby zmienić statut i zarząd spółki. Ogłoszono jednak przerwę w posiedzeniu do 20 kwietnia, ponieważ nie zostało podpisane polsko-rosyjskie międzyrządowe porozumienie o dostawach gazu i zasadach działania EuRoPolGaz S.A.
10 kwietnia Lech Kaczyński wsiadł na pokład rządowego tupolewa lecącego do Katynia. Tego dnia oprócz prezydenta, zginęli bowiem najważniejsi przeciwnicy umowy gazowej z Rosją. Droga do podpisania umowy gazowej była otwarta.
Dwa dni po pogrzebie pary prezydenckiej wznowiono Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy EuRoPolGaz S.A., w trakcie którego wybrano nowego prezesa zarządu. Został nim Mirosław Dobrut. Równocześnie ze stanowiska prezesa odwołano Michała Kwiatkowskiego, a ze stanowiska wiceprezesa – Jerzego Tabakę, którzy sprzeciwiali się umorzeniu długów Gazpromowi, a nastepnego dnia rząd Tuska ogłosił, że nowa umowa zostanie podpisana na początku maja. Tak się jednak nie stało.
Unia Europejska wymusiła na Polsce negocjacje z udziałem jej przedstawicieli. Ostateczną umowę podpisano 29 października 2010 roku. Treść umowy i aneksu nie są znane. Wiadomo jedynie, że Gazprom będzie dostarczał do Polski gaz do 2022 r. oraz że strona polska zrezygnowała z roszczenia należnej jej kwoty w wysokości 1,2 miliarda zł, a nowi prezesi EuPOPolGaz S.A. nie stanęli przed obliczem wymiaru sprawiedliwości.
